Korenmolen De Hoop

Sint Anthoniepolder en Maasdam waren van oorsprong niet in het bezit van een korenmolen. De inwoners van Sint Anthoniepolder moesten met een bootje naar Mijnsheerenland om daar hun graan te laten malen. De inwoners van Maasdam moesten hun graan laten malen op de korenmolen van het nabijgelegen Puttershoek. In 1822 werd door de beurtschipper Jan Tielemanszoon Visser, die aan de Polderdijk in Sint Anthoniepolder woonde, met geld uit een erfenis, aan de Gatsedijk in Maasdam een geheel nieuwe korenmolen gebouwd. Deze molen kreeg de naam De Hoop.

Uit bouwtechnisch onderzoek is gebleken dat de molen waarschijnlijk rond het jaar 1870, wegens windbelemmering ten gevolge van het toenemen van dijkbebouwing, is verhoogd van achtkantige grondzeiler korenmolen tot de huidige achtkantige stellingkorenmolen. Na  deze verhoging werd de molen uitgerust met in totaal 3 koppel stenen, wat voor zo’n kleine molen heel behoorlijk was.

Gedurende de Eerste Wereldoorlog was de molen ook nog uitgerust met een door wind aangedreven lintzaagmachine voor het zagen van kachelhout. Zoals bij zoveel korenmolens, deed in de jaren dertig van de vorige eeuw de elektrisch gedreven mengketel zijn intrede om mengvoeders te kunnen produceren en op deze manier nog concurrerend te kunnen werken ten opzichte van de inmiddels sterk vertegenwoordigde motormaalderijen. Na de Tweede Wereldoorlog was er door de toenemende schaalvergroting van de graan verwerkende industrie nog maar weinig emplooi meer voor de molen, waardoor deze omstreeks 1950 tot stilstand kwam.

Hierna ging het snel bergafwaarts met de molen. De mengketel verdween en de molen raakte in verval. In de jaren zestig van de vorige eeuw werd door de laatste particuliere eigenaar voor de molen een sloopvergunning aangevraagd die echter geweigerd werd. Hierop werd in 1966 de molen voor de symbolische prijs van één gulden aangekocht door de toenmalige gemeente Maasdam. Sinds 1992 is de molen in eigendom en beheer van de Stichting Molens Binnenmaas, die op 6 november 2018 werd opgevolgd door de Stichting Molens Hoeksche Waard.

In 1969-1970 werd de molen uitwendig gerestaureerd en daarna werd deze zo goed mogelijk onderhouden. Sinds 1983 werd ook het binnenwerk van de molen stapsgewijs gerestaureerd en weer compleet gemaakt. Op de molen werd toen regelmatig op niet-commerciële basis gemalen en werd les gegeven in het eeuwenoude molenaarsambacht. In het jaar 2010 was de molen opnieuw toe aan een ingrijpende restauratie. Dat voorjaar moest De Hoop om veiligheidsredenen worden stil gezet en korte tijd later ook worden ontdaan van de wieken.

In de jaren daarna werkte het bestuur van de toenmalige Stichting Molens Binnenmaas hard aan de voorbereiding en de financiering van het restauratieplan.  Het project kostte uiteindelijk circa € 600.000 en dat bedrag werd bijeen gebracht dankzij subsidies van de provincie Zuid-Holland en de gemeente Binnenmaas en door bijdragen van een groot aantal fondsen. In augustus 2015 ging de omvangrijke restauratie van start, waarbij het in- en exterieur volledig werden aangepakt en de fundering van de wegzakkende molen werd hersteld. Verder werd het molen-technische binnenwerk gerepareerd. In juni 2016 werd de korenmolen De Hoop feestelijk opnieuw in gebruik genomen.

Begin 2017 werd de molen stil gezet toen duidelijk werd dat ook hier sprake was van problemen met de zg. ‘deelbare roeden’. Van de circa 1200 molens in Nederland waren er op dat moment 48 met ‘deelbare molenroeden’. Gebleken was dat er iets mis was met de constructie van deze roeden. waardoor niet met zekerheid te zeggen was of deze veilig waren en of de boutverbindingen goed zouden blijven zitten. Om risico’s te vermijden zijn al deze molens begin 2017 stil gezet. In mei 2018 werden, op kosten van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE),  de nieuwe roeden aangebracht en kon de molen weer draaien.